Vandaag kregen wij een brief in de brievenbus: Grubbehoeve komt, als mooiste woningbouwproject, in aanmerking voor de Amsterdamse Nieuwbouwprijs. Wij worden als bewoners gevraagd rapportcijfers te geven. Hoezo mooi woningbouwproject. De flat is verpauperd nog voor het klaar is, muren zijn beschadigd omdat er geen deurstoppers zijn geplaatst, plafondplaten zijn beschimmeld door lekkages tijdens de renovatie en nooit vervangen, in de ontmoetingsruimte hangt een schakelkast zonder aardlekschakelaar, sloten functioneren niet, het hang- en sluitwerk is ondeugdelijk, de liften zijn niet geschikt voor een liftput als de onze …
“Nou, er moet nog heel wat gebeuren willen we winnen”, zegt Trijntje, “We zijn nog niet eens opgeleverd”. We maken ons in de kleedkamer van het Diemerzwembad klaar voor onze wekelijkse duik. Trijn en ik zitten vol frustratie. “Ja, en er moet ook wat gebeuren tegen die klootzakken die over tante Alie piesen. Ik ben het flink zat ”, antwoordde ik fel. “Vandaag of morgen zet ik haar onder stroom en de eerst volgende zeikerd is daarna zo incontinent dat hij alleen nog plasseks kan hebben”. Trijntje ziet het voor zich; “En hij krijgt er een lullig varkensstaartje van”.
Op dat moment staren jonge meiden ons met grote ogen vol verbazing aan. “Tante Alie is een plant hoor”, stel ik ze gerust. Opgelucht gegiechel volgt en nieuwsgierig als ze is vraagt Trijntje of zij weten hoe plasseks precies gaat.
Het is verleidelijk om in de jury te gaan zitten en in het juryrapport te zetten waarom Grubbehoeve als project mislukt is. De uitslag wordt bekend gemaakt via Het Parool en AT5.
Karin.
