Na een jaar en een maand of vier stap je het clublokaal van DDV (Diemer Dam Vereniging) weer binnen. Je ziet direct dat Jan Hania, Frans Kroese en Pieter Kuijper achter een bord zitten. Ex-spelers van de Hoornse Damclub Het Probleem waar jij ook jaren hebt gespeeld. Nu spelen ze bij Purmerend ´66. Aan de andere kant ook vertrouwde gezichten. Martin en Nico Kruijswijk, Rudolph Boshuizen en Wagid-Houssain van DDV. Je roept ´volgens mij stap ik bij de goede club binnen.´
Gelukkig vraagt niemand wat je daar mee bedoelt en misschien weet je het zelf op dat moment ook niet. Maar als we een paar dagen later de onderbuik laten spreken dan staat op nummer 1 toch duidelijk Het Probleem. Want daar beleefde je een aantal geweldige damjaren.
Vanavond gooit Jan er een paar grappen in, Pieter vertelt me waar het in mijn partij mis ging en Frans en ik zijn het erover eens dat het weer heel vertrouwd voelt. Grootste gemene deler: humor.
Werd er ook nog gedamd? Jazeker. Frans komt ongeschonden door de tijdscontrole en houdt ook daarna het hoofd koel. En zo sleept hij de overwinning voor zichzelf én voor het tweede team van Purmerend 66 binnen: 3-5.
Zelf mag ik aantreden tegen Siegfried Parbhoe. Dat worden altijd avontuurlijke potjes, want we zijn allebei in staat de knuppel in hoenderhok te gooien. Dit keer is het Siegfried die een lekker lokkertje op het bord brengt. Daar trappen we natuurlijk niet in, nemen ook lokker twee niet – een fraai damzetje dat je alleen al om die reden zou willen nemen – en straffen al die verleiding af met een strakke positionele opstelling: Siegfried dreigt vast te lopen. Maar vasthouden kan ik het niet, teveel tijd gebruikt en ook de vermoeidheid slaat toe. Bovendien slaat Siegfried zowel een chocomel als ook mijn remiseaanbod af! Hij de punten, ik de eer.
Gebrek aan wedstrijdritme vertelt Martin Kruijswijk me. Hij heeft gelijk, maar verzachtende omstandigheden heb ik vanavond niet nodig. Want met een mooie pot én het weerzien van een stel puike dammaten kan mijn avond niet meer stuk.