‘Met vlijt’ staat er links op het huis. En rechts, achter een afdekzeil in verband met een verbouwing, ‘en zegen’. We lopen in Zuideinde op het Groene Hartpad. Een walm walg stijgt op.
Balkenende had zo´n tekst kunnen bedenken. Zoveel borstklopperige gelovigheid verdient gepast tegenwicht en die rolt er onmiddellijk uit: ‘met vlijt en zegen heb ik jou uit je broekje gekregen’.
Ze lacht en je ziet haar denken. Want zo’n tekst verdient in haar ogen óók tegenwicht. Zo spreek je tenslotte niet tegen een dame. En ja, hoor, daar komt de tegenspreuk: ‘en toen meneertje groen, wist jij niet meer wat je moest doen’.