De organisatie van de TGO Challenge neemt haar verantwoordelijkheid. Iemand uitnodigen voor een coast to coast is één ding, alle deelnemers laten arriveren een ander. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers is aardig hoog, een overlijdensgevalletje onderweg zal dus wel ingecalculeerd zijn. Rab, sponsor, heeft ongetwijfeld een scenario klaarliggen voor het geval een deelnemer zalig glimlachend maar wel dood wordt aangetroffen in zo´n heerlijke Goose Down Sleeping Bag. Maar iemand kwijtraken onderweg, hell no!
Dus moeten we een routeplan indienen en tijdens de tocht melden waar we zitten. Over dat laatste hebben de (One Toe) Dutch Dippers uitgebreid van gedachten gewisseld. Wat is erger, een transponder aan je enkel of de plicht om te bellen? Het routeplan was andere koek. Gelukkig heeft Dutch Dipper Willem digitale kaarten software en kan hij uit eigen wandelervaringen in Schotland putten.
Het plan wordt vervolgens beoordeeld door een ´vetter´. Dat is iemand met veel ervaring die dan verstandige dingen over jouw route zegt. Tot onze verrassing kregen wij een Nederlandse vetter toegewezen, vanuit de gedachte ´so that you have advice close to hand´. We zijn benieuwd.